De eerste twee weken
Blijf op de hoogte en volg Elsemieke
03 Maart 2013 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Dan hier eindelijk een verslag vanuit Viljoenskroon ;) Ik heb het hier heel erg naar mijn zin, ik heb nog geen moment spijt gehad van de keuze om hier naartoe te gaan.
De eerste dag:
Op dinsdag 12 februari ben ik aangekomen hier in Viljoenskroon. Nadat ik mijn spullen had afgezet op de plaats waar ik verblijf, ben ik meteen samen met Dayenne (is 1 van de 3 andere studenten uit Nederland die hier ook stage lopen) naar de hospice gegaan. De hospice vangt dagelijks een groot aantal kinderen op, allen met HIV of AIDS. De kinderen worden vanuit hun "thuissituatie" opgehaald, krijgen een ontbijt, middageten, fruit en medicijnen. Voor de oudere kinderen van 5, 6 en 7 jaar is er een basisschooltje gebouwd. Door de hospice krijgen deze kinderen ook een toekomst.
Toen ik bij een groep kwam waar kinderen aan het spelen waren, kwamen ze op me af en staken allemaal hun duim op. Dayenne legde me uit dat ze allemaal hun duim op steken als ze je zien en dan moet jij je duim daar ook op leggen en dan zeg je chop! Dit is hun begroeting. Toen ik de kinderen zag kreeg ik er helemaal zin in om iets voor die kinderen te gaan betekenen.
De kinderen gaan met een busje naar huis. In twee busjes brengen ze alle kinderen naar huis. Er zitten ongeveer 23 kinderen in een busje voor ik gok 10 personen! Dayenne en ik hadden gevraagd aan Chris (komt zelf uit de sloppenwijk waar de kinderen ook vandaan komen) of we een keer mee mochten met het busje om de kinderen mee naar huis te brengen. De kinderen wonen allemaal in de sloppenwijk Rammulotsi.
Hospice/Programma:
Elke dag krijgen ze veel eten want anders werkt de medicatie niet zo goed en ze hebben hele erge honger omdat ze thuis bijna niks krijgen. Sommige kindjes vinden de medicijnen trouwens heel lekker en komen gelijk in de rij staan. Sommigen vinden het verschrikkelijk en gaan echt helemaal door het lint als ze alleen al de lepel zien waar het op komt te zitten.
Elk kind wordt 1 keer per week in bad (we verdelen dat over twee dagen) gedaan en bij elk kind wordt 1 keer per week de tanden gepoetst. Elke maandag en vrijdag worden alle kinderen gewogen.
Valentijnsdag:
Wij als stagiaires mogen zelf kiezen wat we willen doen of waar we mee willen helpen. Als we bijvoorbeeld een leuke activiteit hebben bedacht, is er zeker een mogelijkheid om dat uit te voeren.
Op Valentijnsdag heeft Dayenne bijvoorbeeld alle kindjes geschminkt en heb ik ondertussen samen met de oudste kindjes hoedjes versierd. We hadden voor alle kinderen ranja met spekjes. Voor de kinderen is al die aandacht best bijzonder want je merkt dat de caremothers in de Hospice niet met de kinderen spelen en kinderen worden soms gewoon weggeslagen als ze in de weg lopen. Het zijn bijna allemaal weeskindjes want de ouders zijn al gestorven aan AIDS.
Tot nu toe heb ik vooral met de allerkleinste kindjes gewerkt maar ik ga ook zeker dingen doen met de andere groepen en kijken of ik kan helpen bij het schooltje.
Rammalutsie:
Dayenne en ik zijn samen met Chris twee keer naar de sloppenwijk gegaan om kindjes thuis op te gaan zoeken. De eerste keer was op een vrijdag. Chris vertelde ons dat het in het weekend en vooral op vrijdagavond erg gevaarlijk is in sommige delen van de sloppenwijk. Als er op straat ergens een groep mensen stond, trapte Chris zijn gaspedaal helemaal in en reed toeterend door de menigte heen. Dit deed hij omdat als je langzaam gaat rijden, ze denken dat jij bang bent voor hen. Door hard te rijden worden ze bang voor ons dus daarom moet je er doorheen crossen. Alle mensen konden allemaal net op tijd weg springen. We hebben totaal zeven kindjes kunnen opzoeken.
We zijn ook een keer samen met Chris naar een plek gegaan in de sloppenwijk waar ze 1 keer per maand 60 voedselpakketten uitdelen aan de mensen. De namen werden omgeroepen en de mensen kregen dan een formulier dat ze moesten ondertekenen. Als dat gebeurd was, konden ze het loodzware pakket mee naar huis nemen. Sommige zetten dit loodzware pakket op hun hoofd en andere nemen een kruiwagen mee.
Lida Stander:
Via Shirley en Kevin (waar we, mijn ouders en ik mee samen hebben rond gereisd) ken ik hier nu ook Lida Stander en haar gezin die in de zelfde straat wonen waar ik verblijf. Het eerste weekend dat ik hier was, ben ik samen met Lida naar een boerderij gegaan van haar dochter. Het was echt een hele grote boerderij. Tegelijkertijd dat Lida en haar dochter+ man een stuk met de paarden gingen rijden, ben ik met een andere dochter op een soort quad gaan rijden. Het was echt gaaf. De volgende keer wanneer ik daar ben, willen ze mij leren paardrijden.
Het is echt fijn dat ik nu dat gezin ken zodat ik er ook af en toe even tussenuit kan.
Opening schooltje:
Afgelopen woensdag is officieel het schooltje geopend. Er waren totaal 200 mensen uitgenodigd. Er waren ook ouders van de kinderen gekomen. Eerst was er een aantal praatjes met tussendoor optredens van alle vier de klassen. Daarna gingen we met elkaar lunchen. Ze hadden meer dan genoeg eten maar het buffet was binnen 10 minuten op. Terwijl sommige mensen geen eten hadden, zagen we veel mensen (vooral de ouders van de leerlingen) met hele volle borden lopen en sommige zelfs ook met twee borden. Waarschijnlijk hebben ook veel mensen wat eten mee naar huis genomen voor hun gezin of voor een ander keertje. Ze hebben gewacht met de opening van het schoolgebouw op de komst van Willie, Roos, Fien en Theo.
Een aantal jaar geleden zijn Willie en Roos tijdens een reis In Zuid-Afrika tegen de Hospice aangelopen. Het was toen minder dan niks en het is echt ongelofelijk wat er nu staat.
Er is een ziekenzaaltje, een babykamer, speelruimte en een keuken. Een naaiatelier en buiten is een moestuintje aangelegd . En nu dus ook een schoolgebouwtje.
Zomaar een doordeweekse dag :
Rond kwart over acht lopen we aan richting de hospice om daar rond half negen te zijn. We zijn daar aan het werk tot 13 uur. Voor dat de kinderen gaan rusten, hebben we ze allemaal gevoed en flesjes gegeven, luiers verschoond etc. De baby´s liggen in een bedje en de andere kindjes liggen op matrasjes te slapen. Als de kinderen liggen te slapen, lopen we naar huis om daar wat te eten. Rond twee uur lopen we weer richting de hospice, meestal liggen dan nog alle kinderen te slapen. Rond half vier komen de busjes de kinderen ophalen. Zodra we de kinderen hebben uitgezwaaid, is onze stagedag weer voorbij. Rond zeven uur eten we meestal met z´n allen warm. We kunnen ´s avonds niet echt zomaar op pad omdat het gewoon te gevaarlijk is.
-
03 Maart 2013 - 19:23
Annet:
Ha Elsemieke! Wat leuk om te lezen wat je daar doet! Blij dat je geen spijt hebt dat je bent gegaan ;). Liefs
-
03 Maart 2013 - 21:16
Mamma Van Dayenne:
Hoi Elsemieke.
Wat leuk om je verslag te lezen en dat je het zo goed naar je zin hebt.
Het is voor jouw en Dayenne heel leuk dat je Lida Stander en haar gezin hebt leren kennen.
Hierdoor krijgen jullie wel leuke dingen te zien en te doen.
Ook al ken ik je alleen nog maar via de verhalen van jouw en Dayenne toch ben ik ook op jouw trots dat je dit toch maar doet voor die lieve kindjes.
Veel liefs xxx -
03 Maart 2013 - 21:49
Evert:
Hoi Elsemieke, fijn dat het goed met jou gaat en leuk om te lezen wat jij zoal doet en meemaakt daar. Je schrijft leuk en goed trouwens :-) Timon en Judie zijn weer veilig terug en vandaag hebben we hier thuis met elkaar de foto's bekeken. Was heel leuk. Het allerbeste gewenst voor jou daar en tot de volgende keer. -
03 Maart 2013 - 21:49
Evert:
Hoi Elsemieke, fijn dat het goed met jou gaat en leuk om te lezen wat jij zoal doet en meemaakt daar. Je schrijft leuk en goed trouwens :-) Timon en Judie zijn weer veilig terug en vandaag hebben we hier thuis met elkaar de foto's bekeken. Was heel leuk. Het allerbeste gewenst voor jou daar en tot de volgende keer. -
04 Maart 2013 - 21:02
Femke :
Wat interessant om te lezen hoe het leven er daar aan toegaat en hoe jouw dag eruit ziet. Wat doe je goed werk! Geniet ervan daar en keep up the good work:)! Liefs, Femke -
04 Maart 2013 - 21:45
Jochum Nienke Simen Malin Pelle:
Hoi Elsemieke
Ook wij zijn onder de indruk! Knap werk hoor!!!
Groetjes
de buren -
11 Maart 2013 - 20:01
Corné:
Hoi Elsemieke,
Eindelijke tijd om te reageren. Ik heb je verhaal gelezen en ben behoorlijk onder de indruk. Wat een mooi avontuur. Ook geweldig dat je iets voor die kleintjes kan betekenen. Iets om heel trots op te zijn. Daisy zit nu voor 4 maanden in Curacao. Jullie gaan het wel allemaal ver zoeken hoor. Ik hoop dat het allemaal heel goed blijft gaan en dat je in mei weer veilig terug kom met een rugzak vol ervaringen die ze je nooit meer zullen afnemen. Succes Elsemieke!!
Groetjes Corné
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley